Park Jee Young, ετών 22. Μάρτυρες την είδαν να μοιράζει σωσσίβια και να βοηθά ανθρώπους να δραπετεύσουν από τη κόλαση. Όταν της τέλειωσαν τα σωσσίβια, πήγε σε άλλο πάτωμα για να βρει και άλλα.
Όταν ρωτήθηκε, σύμφωνα πάλι με μάρτυρες, γιατί δεν φορούσε και αυτή σωσσίβιο, απάντησε ότι το πλήρωμα θα φορέσει τελευταίο και ότι η ίδια πρώτα πρέπει να βοηθήσει τους επιβάτες.
Η Park τώρα πια δεν μπορεί να βοηθήσει κανένα. Κείται στο δωμάτιο μνήμης που έχει ετοιμαστεί για αυτή στη πόλη Incheon. Ένας άνθρωπος με τραύματα στο κεφάλι εμφανίστηκε στο χώρο αυτό. Όταν οι συγγενείς της Park τον ρώτησαν τι γύρευε εκεί, εκείνος τους είπε ότι ήταν επιβάτης στο φέρρυ, τραυματίστηκε και η Park του έβαλε μια πετσέτα στο ματωμένο κεφάλι του και τον βοηθούσε καθώς η στάθμη του νερού ανέβαινε.
“Ήταν τόσο υπεύθυνη και τόσο ευγενική”, λέει η Jung Jee Kwon γιαγιά της Park, που δεν... αντέχει άλλο και κάθεται στο πάτωμα με τη πλάτη ακουμπισμένη στο τοίχο, ενώ οι συγγενείς γονατίζουν και της σκουπίζουν τα δάκρυα.
Χρυσάνθεμα και κρίνα, λουλούδια που συμβολίζουν το θάνατο είναι γεμάτος ο διάδρομος που οδηγεί στο δωμάτιο μνήμης. Επάνω στα λουλούδια χαρτάκια: “Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ”, “Ηρωϊδα”. Στο διαδίκτυο άρχισε κινητοποίηση για να βραβευτεί από τη κυβέρνηση της Ν. Κορέας σαν Καλή Σαμαρείτιδα.
Οι συγγενείς της επέμεναν να συνεχίσει τις σπουδές της στο πανεπιστήμιο. Αλλά η Park αισθανόταν την ευθύνη που είχε και ήθελε να στηρίξει την οικογένεια της μετά το θάνατο του πατέρα της, πριν δύο χρόνια. Γι αυτό σταμάτησε τις σπουδές της και πήγε να εργαστεί στην εταιρεία που είχε το φέρρυ, το 2012. Εξ αιτίας των ικανοτήτων της, η εταιρεία τη μετέθεσε πριν έξι μήνες στο φέρρυ Sewol. Το μοιραίο φέρρυ.
Όταν ρωτήθηκε, σύμφωνα πάλι με μάρτυρες, γιατί δεν φορούσε και αυτή σωσσίβιο, απάντησε ότι το πλήρωμα θα φορέσει τελευταίο και ότι η ίδια πρώτα πρέπει να βοηθήσει τους επιβάτες.
Η Park τώρα πια δεν μπορεί να βοηθήσει κανένα. Κείται στο δωμάτιο μνήμης που έχει ετοιμαστεί για αυτή στη πόλη Incheon. Ένας άνθρωπος με τραύματα στο κεφάλι εμφανίστηκε στο χώρο αυτό. Όταν οι συγγενείς της Park τον ρώτησαν τι γύρευε εκεί, εκείνος τους είπε ότι ήταν επιβάτης στο φέρρυ, τραυματίστηκε και η Park του έβαλε μια πετσέτα στο ματωμένο κεφάλι του και τον βοηθούσε καθώς η στάθμη του νερού ανέβαινε.
“Ήταν τόσο υπεύθυνη και τόσο ευγενική”, λέει η Jung Jee Kwon γιαγιά της Park, που δεν... αντέχει άλλο και κάθεται στο πάτωμα με τη πλάτη ακουμπισμένη στο τοίχο, ενώ οι συγγενείς γονατίζουν και της σκουπίζουν τα δάκρυα.
Χρυσάνθεμα και κρίνα, λουλούδια που συμβολίζουν το θάνατο είναι γεμάτος ο διάδρομος που οδηγεί στο δωμάτιο μνήμης. Επάνω στα λουλούδια χαρτάκια: “Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ”, “Ηρωϊδα”. Στο διαδίκτυο άρχισε κινητοποίηση για να βραβευτεί από τη κυβέρνηση της Ν. Κορέας σαν Καλή Σαμαρείτιδα.
Οι συγγενείς της επέμεναν να συνεχίσει τις σπουδές της στο πανεπιστήμιο. Αλλά η Park αισθανόταν την ευθύνη που είχε και ήθελε να στηρίξει την οικογένεια της μετά το θάνατο του πατέρα της, πριν δύο χρόνια. Γι αυτό σταμάτησε τις σπουδές της και πήγε να εργαστεί στην εταιρεία που είχε το φέρρυ, το 2012. Εξ αιτίας των ικανοτήτων της, η εταιρεία τη μετέθεσε πριν έξι μήνες στο φέρρυ Sewol. Το μοιραίο φέρρυ.
