ΩΔΗ ΣΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΕΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ (ΣΑΝ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ)

Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου.

 Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη Ζωή.

Δημιουργούνται διαμέσου εσένα, αλλά όχι από σένα

 Κι αν και βρίσκονται μαζί σου, δε σου ανήκουν.

Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, αλλά όχι τις σκέψεις σου

 Αφού ιδέες έχουν δικές τους.

Μπορείς να δίνεις μια στέγη στο σώμα τους, αλλά όχι και στις ψυχές τους

 Αφού οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο

 που εσύ δεν πρόκειται να επισκεφτείς ούτε και στα όνειρά σου.

Μπορείς να προσπαθήσεις να τους μοιάσεις

 αλλά μη γυρέψεις να τα κάνεις σαν εσένα

 Αφού η ζωή δεν πάει προς τα πίσω ούτε ακολουθεί στο δρόμο του το χτες

 Είσαι το τόξο από το οποίο τα παιδιά σου

 ωσάν ζωντανά βέλη ξεκινάνε για να πάνε μπροστά.

Ο τοξότης βλέπει το ίχνος της τροχιάς προς το άπειρο

 και κομπάζει ότι με τη δύναμή του

 τα βέλη του μπορούν να πάνε γρήγορα και μακριά.

Άς χαροποιεί τον τοξότη ο κομπασμός του

 Αφού ακόμα κι αν αγαπάει το βέλος που πετάει

 έτσι αγαπά και το βέλος που μένει στάσιμο. 

Χαλίλ Γκιμπράν, για τα παιδιά μας που τα φέρνουμε στην ζωή αλλά στην ουσία ναι, δεν μας ανήκουν ......

Τόσο αληθινό !

 

Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΧΡΥΣΟΣ.

Στην κάθε πρόκληση της κάθε σας μέρας, δεν είναι ανάγκη να απαντήσετε. Ούτε και να υποστείτε τα δηλητηριώδη βέλη των ενοχλητικών. Ειδικά στους καιρούς μας, που η επιβίωση του νου, της ψυχραιμίας και της σκέψης, αποτελούν τα βασικά εργαλεία για να επιζήσει κανείς, οι επιστήμονες μελετούν με λεπτομέρεια τι συμβάλλει στην υγεία του μυαλού μας και τι την αποδομεί.

Όχι για λόγους απλά ερευνητικούς, όπως μπορεί να συνέβαινε λίγα μόλις χρόνια πριν, αλλά γιατί τα αντανακλαστικά της λειτουργίας και της σκέψης μας ακροβατούν σήμερα στη ζούγκλα των ανθρώπων, η οποία προκύπτει, - με βάση ΚΑΙ τις έρευνες-, πιο άτιμη από των ζώων ως προς τους κανόνες ηθικής. Η σιωπή, αποκαλύπτει για την ανθρώπινη κοινωνία των ανθρώπων η τελευταία επαναστατική έρευνα, είναι καλύτερη από τον διάλογο, και σίγουρα ακόμη καλύτερη από έναν καβγά, όταν χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε κάποιον που μας ενοχλεί. Επιχειρώντας ή επιμένοντας να συνομιλούμε με τον αντιπαθή, τον ισχυρογνώμονα ή τον εγωιστή, ίσως να ήταν μια στάση καλής πρόθεσης, σύμφωνα με την «καλή πρόθεση και ευγένεια», παλαιότερης όμως εποχής. Τα κλισέ όμως και οι κώδικες, μάλλον απότομα έσπασαν, περιγράφουν οι επιστήμονες, αφού σήμερα λίγο πολύ κάθε άνθρωπος δίνει την πιο σκληρή του μάχη για επιβίωση στην ζούγκλα της ζωής.

Για να εξετάσουν την διαδραστική συμπάθεια ή αντιπάθεια και τις επιπτώσεις στις σύγχρονες

ΤΖΟΥΛΙΑ ΚΡΙΣΤΕΒΑ : Είμαστε ορφανοί από ιδανικά

Η γαλλίδα, βουλγαρικής καταγωγής, ψυχαναλύτρια και γλωσσολόγος, συνομιλεί με την καθηγήτρια Ψυχολογίας και συγγραφέα Φωτεινή Τσαλίκογλου για τις κρίσεις, προσωπικές και άλλες, την κατάθλιψη ως αρρώστια του καιρού μας, την ψυχανάλυση, τον έρωτα. Μια αδημοσίευτη συζήτηση που έγινε πριν από 15 χρόνια και διατηρεί την επικαιρότητά της.

Η συνέντευξη δόθηκε στο σπίτι της Τζούλια Κρίστεβα στο Παρίσι, με αφορμή την εκπομπή της ΕΡΤ «Στα μονοπάτια της σκέψης», σε σκηνοθεσία Γιάννη Κασπίρη. Το μεγαλύτερο μέρος της συζήτησης έγινε στο σαλόνι του σπιτιού. Το τελευταίο μέρος της συζήτησης έλαβε χώρα στο γραφείο της Κρίστεβα, όπου βρίσκεται το ψυχαναλυτικό ντιβάνι της, που δεν είναι άλλο από ένα κρεβάτι πλοίου.

Φωτεινή Τσαλίκογλου (Φ.Τ.): Πώς φτάσατε στη Γαλλία;

Τζούλια Κρίστεβα: Εφτασα στη Γαλλία την Παραμονή των Χριστουγέννων του 1965 με μια υποτροφία που μου είχε δώσει η γαλλική κυβέρνηση. Ο Ντε Γκωλ ονειρευόταν ήδη από τότε μια Ευρώπη από τον Ατλαντικό στα Ουράλια. Και έδινε υποτροφίες στους νέους της Ανατολής. Βρισκόμασταν όμως στην εποχή του Κομμουνισμού και η κυβέρνηση δεν επιθυμούσε οι νέοι να φεύγουν στο εξωτερικό. Υπήρχαν λοιπόν ένα σωρό δυσκολίες. Επωφελήθηκα μιας απουσίας στη Μόσχα του διοικητικού υπευθύνου του Ινστιτούτου όπου έκανα τη διατριβή μου. Ο καθηγητής μου με έστειλε στη γαλλική πρεσβεία. Πέρασα τις εξετάσεις. Ετσι, γλιστρώντας ανάμεσα στα νήματα του διχτυού του κομμουνιστικού καθεστώτος έφτασα αρχές Ιανουαρίου από τη Βουλγαρία στο Παρίσι. Οι οικονομικές συνθήκες ήταν δυσμενείς. Το Παρίσι ήταν κρύο, χιονισμένο και γκρίζο. Δεν φανταζόμουν έτσι την Πόλη του Διαφωτισμού. Μαγεύτηκα όμως. Βρήκα έναν διανοητικό κύκλο πάρα πολύ ανοιχτό, πολύ περίεργο, ερεθιστικό.

Μην ανησυχείτε αν...

Μετάφραση: 

"Δίνοντας το ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ στα παιδιά"

Μην ανησυχείτε ότι τα ΠΑΙΔΙΑ δεν σας ΑΚΟΥΝΕ ποτέ. 

Αντίθετα, να ανησυχείτε διότι συνέχεια σας ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ...