Στη Γαλλία τα χρόνια μετάξυ 1950 και 2010 έζησε ένας έλληνας γλύπτης, ο Φιλόλαος Τλούπας. Το υλικό το οποίο κυρίως χρησιμοποίησε ως πρώτη ύλη ήταν το μέταλλο και ειδικότερα το ανοξείδωτο ατσάλι. Στα χέρια του και με τις δικές του ιδέες το ανοξείδωτο ατσάλι εγκατέλειψε τα μηχανουργεία και τις βιομηχανίες και με τις μορφές, που ο Φιλόλαος Τλούπας του έδωσε, ομόρφηνε πολλά μέρη της Γαλλίας.
Σύντροφός του σε αυτό το ταξίδι υπήρξε η γυναίκα του Μαρίνα, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, την Ιζαμπέλ και το Γιώργο Τλούπα.
Οι σημαντικοί σταθμοί στη ζωή και στο έργο του Φιλόλαου είναι οι εξής:
1923: Γέννηση του Φιλόλαου στη Λάρισα.
1934: Ξεκινούν τα χρόνια της μαθητείας του σαν τεχνίτης κοντά στον μαραγκό πατέρα του και τον χαλκουργό παππού του.
1944: Εισάγεται στην Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Μαθητεύει κοντά στους γλύπτες Μιχάλη Τόμπρο και Αθανάσιο Απάρτη, μαθητή του διάσημου Γάλλου γλύπτη Μπουρντέλ.
1950: Φεύγει με υποτροφία για σπουδές στη Γαλλία. Σπουδάζει στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού και στο ατελιέ του μεγάλου καλλιτέχνη Μαρσέλ Ζιμόν.
1954: Πειραματίζεται με καινούργια υλικά, κυρίως μόλυβδο και μέταλλο.
1956: Δέχεται την πρώτη παραγγελία, ένα γλυπτό από γύψο για το καφέ « La Regence » και συνεργάζεται με τον γνωστό διακοσμητή Ζάκ Φιλασιέ.
1951–1967: Διδάσκει γλυπτική στη σχολή του Κλερό, στην περιοχή Saint Remy Sevres, προάστιο του Παρισιού . Δημιουργεί μικρά γλυπτά από πηλό που παριστάνουν τερατόμορφα, παραμυθένια ζωάκια και τους δίνει το όνομα γκογκότες.
1958: Αγοράζει το κτήμα στο Saint Remy Sevres και σχεδιάζει και κατασκευάζει ο ίδιος το ατελιέ και το σπίτι του.
1959: Γνωριμία με τον αρχιτέκτονα Αντρέ Γκομίς και η πρώτη τους συνεργασία που είχε σαν αποτέλεσμα να δημιουργήσει ο Φιλόλαος το περίφημο γλυπτό σιντριβάνι στο σχολείο της περιοχής Βagneux.
Το ανοξείδωτο ατσάλι και το επεξεργασμένο σκυρόδεμα – πλυμένο τσιμέντο ή μπετόν λαβέ – κυριαρχούν στα έργα του.
1963–1971: Η συνεργασία με τον Αντρέ Γκομίς αυτήν την φορά σφραγίζεται από ένα έργο μεγαλόπρεπο και επιβλητικό, τη δημιουργία του Υδραγωγείου στη Valence.
1984: Του απονέμεται το μετάλλιο Πλαστικών Τεχνών από την Ακαδημία Αρχιτεκτονικής.
1986: Δημιουργία των γλυπτών στην παραλία του Βόλου.
1989: Δημιουργία σημαντικών γλυπτών στη Defense.
1991: Κατασκευάζει το Μνημείο της Αντίστασης στο Αλκαζάρ στη Λάρισα.
1992: Σε συνεργασία με τον αρχιτέκτονα Φρανσουά Πριέρ διαμορφώνει ένα πάρκο με γλυπτά σε προάστιο του Παρισιού.
1996: Δημιουργεί τον κήπο με τις γκογκότες στην περιοχή Saint Quentin en Yvelines.
1998: Δημιουργία γλυπτών στην είσοδο του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, στη Θεσσαλονίκη.
2005: Η Γαλλική κυβέρνηση τον τιμά για το σύνολο του έργου του και τον ανακηρύσσει Αξιωματικό του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων.
1988–2007: Συμμετοχή σε πλήθος εκθέσεων στην Γαλλία, στην Ελλάδα και σε διάφορες άλλες χώρες.Συγκεκριμένα εκθέσεις του διοργανώθηκαν στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Άνδρου και στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Εθνική Γλυπτοθήκη δεν έχει έργα του μεγάλου αυτού Έλληνα γλύπτη.
2010: Πεθαίνει και η κηδεία του γίνεται στο νεκροταφείο Περ Λασέζ του Παρισίου, ενώ την επομένη της κηδείας η τέφρα του σκορπίζεται στο κτήμα του στο Σαν Ρεμί λε Σεβρέζ. Εκεί βρίσκεται το σπίτι και το ατελιέ του, το οποίο κατασκεύασε μόνος του και έζησε τα τελευταία 50 χρόνια.
