ΑΔΡΑΞΕ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ
Στο δρόμο για το αεροδρόμιο μπλέχτηκα στη κυκλοφορία της Μπέι Μπριτζ. Αναρωτήθηκα πόση ώρα θα έμενα εκεί κολλημένος και άρχισα να ανησυχώ ότι θα έχανα το αεροπλάνο μου. Μόλις είχα επιστρέψει από ένα γαλήνιο ησυχαστήριο στα βουνά και για πρώτη φορά ύστερα από πολλές μέρες άρχισα να νιώθω το σώμα μου να αναστατώνεται από τα χημικά επακόλουθα του στρες. Και τότε μίλησε μια εσωτερική: φωνή: "Το να χάσεις το αεροπλάνο σου είναι βέβαια κάτι, αλλά το να χάσεις τη στιγμή είναι πολύ πιό σημαντικό". Έκπληκτος αναγνώρισα ότι μόλις είχα χάσει μια στιγμής ζωής. Πήρα λίγες βαθιές αναπνοές, άνοιξα το παράθυρο για να νιώσω το θαλασσινό αεράκι και έψαξα στο ραδιόφωνο για να βρω κάποια ευχάριστη μουσική. Α, τώρα μάλιστα! Άρχισα να νιώθω όμορφα. Είχα πάντα τη δύναμη να πάρω ένα άλλο αεροπλάνο, αλλά δεν θα μπορούσα ποτέ να ξαναζήσω άλλη φορά τούτη τη στιγμή.
Όλη η ζωή είναι ακριβώς εκεί που είσαι. Μην ανταλλάσσεις ποτέ την ηρεμία του τώρα με το φόβο ή την ανησυχία του πριν ή του μετά. Έχεις μέσα σου τη σπίθα του Θεού και γι αυτό έχεις τη δύναμη να φωτίζεις τη κάθε στιγμή στο κάθε μέρος.
Βοήθησέ με να είμαι ολότελα παρών.
Βοήθησε με να βρίσκω την ομορφιά εκεί που είμαι.
Διεκδικώ τα πλούτη του σύμπαντος
εκεί ακριβώς που είμαι.
Αγνώστου γράψαντος
