Του Λουκά Βελιδάκη, από το www.nooz.gr, 22.03.2011
«Δεν έχω δει τη μητέρα μου να κλαίει τόσο πολύ. Μπαμπά, σε παρακαλώ, γύρνα πίσω ζωντανός».
«Ξέσπασα σε δάκρυα όταν έμαθα ότι ο πατέρας μου, που θα έβγαινε στη σύνταξη σε έξι μήνες, συμμετέχει εθελοντικά. Στο σπίτι δεν έμοιαζε με κάποιον που θα μπορούσε να συμμετάσχει σε μεγάλα πράγματα, όμως σήμερα είμαι πολύ περήφανη γι’ αυτόν».
«Ο πατέρας μου αποδέχθηκε τη μοίρα του. Είναι κάτι σαν θανατική καταδίκη».
«Ο γιος μου και οι συνάδελφοί του το έχουν συζητήσει και έχουν υποσχεθεί να πεθάνουν, αν χρειαστεί, για να σώσουν τη χώρα. Μου είπε ότι το δέχτηκαν ότι πιθανόν όλοι θα πεθάνουν από τη νόσο που προκαλείται εξαιτίας της έκθεσης σε υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας μεσοπρόθεσμα ή από καρκίνο μακροπρόθεσμα».
Υπάρχει τρόπος μέτρησης του ηρωισμού στην πραγματική ζωή και όχι στη μυθιστορία; Ενδεχομένως το μέτρο να είναι η αυτοθυσία για το κοινό καλό. Στην τραυματισμένη από το σεισμό, το τσουνάμι και τον ενδεχόμενο πυρηνικό όλεθρο Ιαπωνία, ο ηρωισμός μετριέται σε μικροσίβερτ και έχει κωδική ονομασία: «Fukushima 50».
Αυτός είναι ο τίτλος που δόθηκε από τα διεθνή ΜΜΕ για τους εργαζόμενους στους πυρηνικούς αντιδραστήρες της Φουκουσίμα Νταΐτσι που επλήγησαν από το σεισμό των 8,9 R της 11.03.2011 στη θαλάσσια περιοχή της Ιαπωνίας. Πρόκειται για 50 εργαζόμενους (από τους 800) που παρέμειναν επί τόπου, όταν η διαχειρίστρια εταιρεία TEPCO κάλεσε σε εκκένωση του χώρου, για να περιορίσουν την υπερθέρμανση των αντιδραστήρων, καθώς τα ψυκτικά κυκλώματα είχαν καταρρεύσει.
Εν συνεχεία, ο αριθμός των καμικάζι-εργαζόμενων αυξήθηκε, φθάνοντας μέχρι και τους 580, προκαλώντας παγκόσμια συγκίνηση για την αυτοθυσία τους- με άμεσο κίνδυνο για τη ζωή τους δίνουν επί μέρες τη μάχη στους πυρηνικούς αντιδραστήρες προκειμένου η χώρα τους, αλλά και ο πλανήτης ολόκληρος, να αποφύγει την πυρηνική καταστροφή. Πρόκειται αναμφίβολα για αποστολή αυτοκτονίας.
Οι «Fukushima 50» είναι εθελοντές, όλοι μεσήλικες, οι περισσότεροι κοντά στη σύνταξη- κι αυτό διότι οι ιαπωνικές αρχές επιδίωξαν, εν μέσω χάους, να χρησιμοποιήσουν για αυτή την αποστολή εργαζόμενους μεγαλύτερης ηλικίας, ώστε να υποφέρουν λιγότερο (ή καθόλου…) όταν αρχίσουν να γίνονται εμφανή τα συμπτώματα από την έκθεση σε ραδιενεργή ακτινοβολία, μετά από χρόνια.
Ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας, Ναότο Καν, αναγνωρίζοντας τη γενναιότητα τους δήλωσε: «Εσείς είστε οι μόνοι που μπορείτε να αντιμετωπίσετε αυτή την κρίση. Η υποχώρηση είναι αδιανόητη». Ο ίδιος, στις 18 Μαρτίου, σημείωσε εμφατικά: «Οι εργαζόμενοι είναι έτοιμοι να πεθάνουν».
Σημειώνεται ότι ελάχιστα προσωπικά στοιχεία έχουν δει το φως της δημοσιότητας για τους εθελοντές της Φουκουσίμα. Οι ήρωες εκεί, μπροστά στην καταστροφή, δεν έχουν όνομα, παρά μόνο έναν άθλο μπροστά τους, που πρέπει να φέρουν εις πέρας.
Τα διεθνή ΜΜΕ κλίνουν ταπεινά το γόνυ απέναντι στον ηρωισμό των εργαζομένων στους πυρηνικούς αντιδραστήρες. Μεταξύ άλλων, ο βρετανικός Guardian εξέφρασε το θαυμασμό του, το France 24 έκανε λόγο για τους «απρόσωπους ήρωες», ενώ η Daily Mirror σημείωσε: «Το κουράγιο των εργαζόμενων, που ρισκάρουν την ίδια τους τη ζωή προκειμένου να αποφευχθεί μία πυρηνική καταστροφή, είναι μία ιστορία ταπεινού ηρωισμού. Μία ομάδα εργατών που αποδέχεται να λάβει μέρος σε αποστολή αυτοκτονίας για το κοινό καλό».
Στην Ιαπωνία, ο ηρωισμός έχει ως «μονάδα μέτρησης» τη θυσία για ένα κοινό καλό- με όπλο τη στωικότητα και την άρνηση να κοιτάξεις πίσω, να δεις τις πιθανές συνέπειες των πράξεων σου. Οι «Fukushima 50» ακολουθούν αβίαστα και εθελοντικά το ιαπωνικό μοντέλο. Κερδίζοντας- δικαίως- τον παγκόσμιο θαυμασμό.
